Разговаравме со Лилјан Ковачев, добитник на годинашната награда за животно дело „Шаип Јусуф“, за време на престојот во Загреб од 3 до 5 ноември, кога учествуваше на Меѓународниот симпозиум за ромски јазик.
Сакам да ја раскажам мојата животна приказна во врска со мајчиниот јазик затоа што тоа во голема мерка го одразува мојот идентитет, ни рече на почетокот, додавајќи: Мајчиниот јазик зборува за моето потекло, мојата култура, обичаите и традиционалните вредности. Никогаш не сум разговарал со моите родители на кој било друг јазик освен со ромски. На пример, сите мои години работејќи во Министерството за образование на Република Бугарија како главен експерт во Центарот за едукативна интеграција на деца и студенти од малцинства, моите колеги знаеја дека кога Лилјана зборуваше Романија по телефон, тоа значеше разговор со мама или тато.
Во 1980-тите, малцинствата не беа официјално признати во Бугарија. Немаше Роми, немаше Евреи, немаше други народи, туку само Бугари, објаснува Лилјана.
Akava berš hulinga i pursak ano anav tar Šaip Jusuf ano vasta e rajnake Liljan Kovačev ani Hrvatska savi ulvgala olake o deputati Kajtazi thaj Presidenti tar Kali Sara.
Mangava te kerav diso lafi baš mande thaj moro identiteyi kultura traficija thaj miri čhib.
Ano moro kher mire maj pašutne nikana mansare thaj savore na kergem lafi ani aver čhib salde ani amari dajaki Romani čhib vakerla i Liljan.
Ano moro sahno bukarno vakti đji kaj kergum buti ano Ministeriumi baš edukacija ani Bugarija sar eksperti ano centari baš edukativnikani integracija čavenge thaj studentoja.
Abo 1980 berša ani Bugarija na sas ikherimale tikore wtnikane kedina, na sas Roma,na sas Evreija numa salde savore valani te vakerenoes Bugarija vakerela i Liljana baši i patrin Phraliphen.
Hazri kerga: Erdan M.- Roma Press-Phraliphen.
