(Тесктот го добив од Boris Dymny французин, кој бил во поесета на Шутка и пишува книга за неја и за повеќе ромски населби низ Европа , кој тој ги посетил Просудете сами за што станува збор)
Оваа есен, го дишев воздухот на Шутка, воздух за инспирација за да пишувам. Работев неколку години со ромските заедници ширум Европа, решив да го запознам универзумот: Gipsystan. Оваа земја од каде што Гаџо е само дел од инспирацијата… Земја или место која е толку голема колку Земјата. Собирав песни што ги преведував од Rromanes на француски јазик за оние кои го загубија својот јазик да имаат пристап до значењето на овие песни ( но исто и за gadjésкои не зборуват Rromanes. Убедени сме дека разбирањето на културата на другите е првото оружје за борба против расизмот. Но, сакав да го развијам описот на Gipsystan преку роман.
Оваа книга, на која сеуште се работи, ќе собере широк спектар на анегдоти и прототипи во … која ќе ја има Шутка како главно место во нашиот имагинарен Gipsystan . Во меѓувреме, еден мал извадок:
“Веќе три дена шетам по улиците на Шутка. Ние не сме во филм, но сепак, изгледа како да сме во некој филм .
Ромите не се најзастапена популација во градот – иако тука е официјален јазик на rromomanes но тоа е пради пазарот,Колички на улиците, по тротоарите каде се минувачите, велосипеди препшравени во мопеди , гулаби, кокошки, патки се се тука, насекаде. И гуски. Тие се чини дека се најмногу негуваното домашно милениче. Има и кучиња со дебели влакна, пенестите решетки и крвави очи ќе имаат многу работи за да им завидуват. Гуската е тука мила, разгалена. Во текот на овие три дена сретнавме стада. Нивниот овчар би можел да биде и дете , човек во костим и шапка, кој се обидува да ја компензира својата алхохолна состојба со елеганција со гест и неговото одење на една нога , баба во фичо, цветни престилки и кожени чевли вкрстени со канап од коноп. Овие стада верно ги следеа своите овчари, речиси со љубов, мешајќи ја групата, чекајќи го нивниот фатален час.
Недалеку од пумпата за вода, здогледавме како една мала група деца ја миеше косата.
Ние само што го го поминавме пазарот. Парада на брендирани алишта. Сите марки се застапени: Гучи, Шанел, Луј Витон, Версаче, Леви, Најк, Келвин Клајн, Аддидас … Ми
Искинатифармерки , кристали, траги, зелени и црвени линии, џебови, ремени, шиење, растегливи, тесни или за слабеење. Joggings во розово pilou и злато сјајот. На блузони, ракави, или на врвот со мноштво пораки: “Убав”, “Љубов”, “Пеколот-Њујорк, Париз”, “отворен бар” или kawaii мачка, плејбој зајаче во линии за срцата, rhinestones, мустаќи. … Делот кој е резервиран за прехранбени производи е приказна за себе. Повеќето штандови се напуштени, а малкумина присутни ги користат тие три четвртини. Веднаш зад салата, пустелија, каде што се паркираат неколку автомобили и многу ѓубре. Соседството, со двојни слики на сиромаштија и богатсво , со многу палати.
Ромите не се сите сиромашни. Во истата улица, гледаме куќи од сите класи. Сепак, тие имаат купони со златни мотиви. Гледаме тука и статуетки на лав во бел камен, симбол на успехот на семејството.Улицата не цеосно санирана. Некои кукни палати ги зашеметуват очите пред толку многу големо богатство. Се држам за блокот за цртање,ја сум исполнет со скици на лица кои се испитувајки настроени кон мене … Не можам губам , нее толку лесно нешто за прпат да го видиш и да го доживеш. Нашата мала делегација веќе привлече голем број жителите од овој дел кои не нарекуват со Дило, или на састо . За нив можеби сме биле , мала војска која падна од Марс.”Boris Dymny е воедно и админстратор на страната
http://gipsystan.fr/?fbclid=IwAR1Ug_tzB0ZwvuMMtMGUutzjLwsYhC4vQDegLTqZHSZ8_Uyb7DNTRM67Re0
Мухаџер Сулејман (Соломон)
